Odkryty w XIX wieku, propan to trójwęglowy alkan o wzorze cząsteczkowym C3H8, bezbarwny i bezwonny gaz o standardowej temperaturze i ciśnieniu. Jest produktem ubocznym przetwarzania gazu ziemnego i rafinacji ropy naftowej, powszechnie stosowany jako paliwo. Odkryty w 1857 r. przez francuskiego chemika Marcellina Berthelota, stał się dostępny na rynku amerykańskim w 1911 r.
Źródła i zastosowanie propanu
Powszechnie stosowany, propan należy do grupy skroplonych gazów ropopochodnych (gazów LP). Pozostałe obejmują butan, propylen, butadien, butylen, izobutylen i ich mieszaniny. Propan stał się popularnym wyborem do grillowania i pieców przenośnych, ponieważ jego niska temperatura wrzenia sprawia, że odparowuje natychmiast po uwolnieniu z pojemnika ciśnieniowego. Propan zasila autobusy, wózki widłowe, taksówki oraz silniki łodzi zaburtowych i jest używany do ogrzewania (np. propan do ogrzewania łódzkie) i gotowania w pojazdach rekreacyjnych i kamperach. Jest również stosowany w niektórych lokomotywach z silnikami diesla w celu poprawy spalania. Propan jest wytwarzany jako produkt uboczny dwóch innych procesów: przetwarzania gazu ziemnego i rafinacji ropy naftowej. Przetwarzanie gazu ziemnego polega na usunięciu z gazu ziemnego butanu, propanu i dużych ilości etanu w celu zapobieżenia kondensacji tych substancji lotnych w gazociągach gazu ziemnego.
Rafinerie ropy naftowej produkują pewną ilość propanu jako produkt uboczny krakingu ropy naftowej do benzyny lub oleju opałowego. Po oddzieleniu od ropy naftowej, północnoamerykański propan jest składowany w ogromnych kawernach solnych. Przykładami są Fort Saskatchewan, Alberta; Mont Belvieu, Teksas; oraz Conway, Kansas. Te kawerny solne mogą pomieścić 80.000.000 baryłek propanu (13.000.000 m3).